Η έκθεση Joan Brown γιορτάζει τα βαθιά οικεία πορτρέτα της

Κατά τη διάρκεια των ετών, τα πορτρέτα της Joan Brown πρόσφεραν μια οικεία ματιά στον κόσμο της τέχνης της. Μέσω της ζωγραφικής, δημιούργησε ειλικρινή στιγμιότυπα αγαπημένων προσώπων που απομάκρυναν τη λάμψη για να αποτυπώσουν την καθημερινή ομορφιά. Πολλά έργα στην αναδρομική έκθεση SFMOMA φαίνονται προσαρμοσμένα ως απαλά αναμνηστικά για την οικογένεια και τους φίλους. Με λεπτές πινελιές, ο Μπράουν θυμήθηκε φευγαλέες στιγμές και ήσυχες λεπτομέρειες που συνέθεσαν μια ζωή. Οι ιδιωτικές της καταχωρήσεις στο ημερολόγιο της μπογιάς μοιράζονται νεύματα και βλέμματα που μιλούν πολύ σε όσους γνωρίζουν. Ενώ ορισμένοι καλλιτέχνες στόχευαν να φέρουν επανάσταση, ο Μπράουν βελτίωσε το πορτρέτο ως ταπεινό φόρο τιμής. Με εμφανή προσοχή, σημάδεψε μέρη και άτομα από την κοινότητά της. Με το πινέλο στο χέρι, ο Μπράουν δημιούργησε ένα αρχείο ζεστασιάς, καταγράφοντας αναμνήσεις μεταξύ των περικοπών για να χωρέσουν σαν μπαλώματα σε ένα πάπλωμα. Αντί για μεγαλειώδεις χειρονομίες, τα έργα τέχνης της προσφέρουν παράθυρα σε εύκολες απολαύσεις και συνδέσεις. Απεικονίζοντας έναν εσωτερικό κύκλο, ο Μπράουν υπογραμμίζει πώς οι πρώτες στιγμές κάτω από τους τίτλους διαμορφώνουν τελικά την κοινή μας ανθρωπιά. Το χάρισμά της έγκειται στην εκλέπτυνση της βαθιάς οικειότητας από μικρές, καθημερινές χάρες.

Η ζωγράφος, της οποίας η αναδρομική ταξίδεψε από το SFMOMA στο Μουσείο Carnegie, καθιέρωσε το όνομά της στην περιοχή Bay. Η πλούσια τεχνική impasto της άλλαξε την αφαίρεση σε σπλαχνικές μορφές, περιστασιακά με ένα λεπτό κλείσιμο του ματιού. Τα πρώτα έργα της λάμπουν κάτω από πολυεπίπεδα έλαια, υποδηλώνοντας εσωτερική ανακάλυψη κάτω από παρατηρήσιμες επιφάνειες. Το «Thanksgiving Turkey» παραπέμπει στον κλασικισμό σε μια χιουμοριστική απεικόνιση ενός κουφώματος κρεμασμένου στο διάστημα. Οι ασυνήθιστες αποχρώσεις του διαποτίζουν μυστήριο, ενώ η επεξεργασία του θέματος προκαλεί γέλιο που είναι δύσκολο να οριστεί.

Το «Green Bowl», μια σκοτεινή νεκρή φύση, αντιπροσώπευε την τολμηρή εξέλιξη του Μπράουν. Έχοντας επιτύχει την πρώιμη αναγνώριση, συμπεριλαμβανομένης της απόκτησης του MoMA, ακολούθησε μια χαρακτηριστική μούσα που ξεφεύγει από τις στιλιστικές συμβάσεις. Αυτό την οδήγησε πέρα από την εμπορική επιτυχία σε μια αυτοκατευθυνόμενη εξερεύνηση.

Ως συνεργάτης επιμελητής, ο Lim οργάνωσε την έκθεση με την Janet Bishop για να παρουσιάσει το απαιτητικό όραμα του Brown με βάση τα δικά του πλεονεκτήματα. Τα έργα της απεικονίζουν έναν οικείο κόσμο απαλλαγμένο από τις πιέσεις της δημοτικότητας ή της τάσης. Ταξιδεύοντας διεθνώς, η αναδρομική έκθεση γιορτάζει τις μοναδικές δεξιότητες και τη δύναμη της Μπράουν στην καλλιέργεια του δημιουργικού της πνεύματος.

Το δημιουργικό ταξίδι του Μπράουν οδήγησε σε διαρκώς μεταβαλλόμενα οράματα. Έργα όπως το "Noel in the Kitchen" απεικονίζουν μια προοπτική ωρίμανσης που συνδυάζει τη μητρική στοργή με την οικογενειακή ζωή. Ο πίνακας λέει μια συγκινητική ιστορία: ένα νήπιο που φτάνει παιχνιδιάρικα ενώ τα σκυλιά παρακολουθούν εκεί κοντά. Ωστόσο, υφές όπως το καρό δάπεδο ενισχύουν την ονειρική ποιότητα του πίνακα και οι αποδοτικές επιφάνειες εκπέμπουν τη δική τους καλλιτεχνική ακεραιότητα. Η οικογένεια εμφανίζεται συχνά στο έργο του Μπράουν, αντηχώντας ειλικρίνεια παρόμοια με τον Νόρμαν Ρόκγουελ μέσα από έναν παιχνιδιάρικο φακό του Σαν Φρανσίσκου. Σκηνές διακοπών σε συνδυασμό με φωτογραφίες από σέπια αποκαλύπτουν εμπνεύσεις. Η Μπράουν έγινε πιο ενδιαφέρουσα στην απεικόνιση του εαυτού της. Μέσω της αυτοπροσωπογραφίας, εξερεύνησε τα όρια μεταξύ του εσωτερικού και του εξωτερικού κόσμου. Χωρίς εξωτερικές προσδοκίες, έργα όπως το «Λουόμενοι» απομακρύνουν τις προκαταλήψεις για να κατοικήσουν ταυτόχρονα τη χαρά και την ευαλωτότητα.

Το ανήσυχο πνεύμα του Μπράουν αψηφά την καθήλωση και εξελίσσεται ατελείωτα. Τα διορατικά έργα της γιορτάζουν τους οικείους χώρους όπου η φαντασία συναντά την πραγματικότητα, καθοδηγούμενη από την ενσυναίσθηση και όχι μόνο από την αποδοχή. Μέσα από τον εαυτό και τους άλλους, το ταξίδι του Μπράουν φωτίζει τις κοινές αντιλήψεις για την αγάπη, την ανακάλυψη και την ανάπτυξη. Επιπλέον, γι' αυτήν, η αυτοπροσωπογραφία πρόσφερε βαθιές γνώσεις για τον εσωτερικό και τον εξωτερικό κόσμο. Τα θαρραλέα αλλά οικεία βλέμματά της φαίνονται στραμμένα τόσο προς τα μέσα όσο και προς τα έξω. Έργα όπως η συνάντηση «Αυτοπροσωπογραφία με ψάρια και γάτα», αλλά προσκαλούν τον θεατή σε χαλαρό και ανοιχτό αυτοστοχασμό. Άλλοι πίνακες απογυμνώνουν τις προκαταλήψεις μέσω παράλογων αντιπαραθέσεων. Αποκαλύπτοντας την ευπάθεια μέσα από στοιχεία κοστουμιών, ο Μπράουν ερευνά την ταυτότητα με παιχνιδιάρικο θάρρος. Αντιμετωπίζει τις κοινωνικές δομές, αλλά εντοπίζει την ελευθερία μέσα της.

Η ανάλαφρη σκηνοθεσία αμφισβητεί τι εκθέτουμε και τι κρύβουμε στο πώς παρουσιάζουμε τον εαυτό μας. Θα μπορούσατε ακόμη να πείτε ότι τα πορτρέτα του Μπράουν ξεπερνούν την κυριολεξία, εμπλέκοντας τον θεατή σε κοινό στοχασμό. Τη βλέπουμε να κοιτάζει προς τα μέσα, αφύλακτη αλλά δυναμική. Μέσα από την αυτο-αποκάλυψη που διαλύει τους προδιαγεγραμμένους ρόλους, τα έργα της καλλιεργούν μια συμπονετική κατανόηση της πολύπλοκης, συνεχώς εξελισσόμενης ανθρώπινης εμπειρίας μας. Φωτίζει τα παράδοξα και τις απολαύσεις της ζωής μέσα από οικεία έργα που μας προσκαλούν στην αντικατοπτρισμένη σχέση του να βλέπουμε και να βλέπουμε.