De vermoeiende en teleurstellende uitbreiding van het Star Wars-universum

In de tweede aflevering van Obi-Wan Kenobi gaat de geliefde hoofdrolspeler een kruidenlaboratorium in Daiyu City binnen om prinses Leia te redden, die is ontvoerd. Zoals gewoonlijk is Obi-Wan al verschillende obstakels tegengekomen, waaronder een bedriegende kloonsoldaat, een kruidendealer voor tieners en een nep-Jedi. Schokkend? Hij gelooft nu dat hij de locatie van Leia heeft gevonden en heeft afleiding nodig om verder te gaan. Vooruitkijkend ligt de oplossing in een fles met een borrelende blauwe vloeistof, waarop Obi-Wan van een afstand focust. De camera zoomt in op de kolf terwijl de partituur aanzwelt en de vloeistof begint te koken. Wanneer de fles onvermijdelijk explodeert (niet schokkend) en een kleine opschudding veroorzaakt waardoor Obi-Wan de sleutel van een bewaker kan bemachtigen en in een afgesloten doorgang kan glippen, lijkt deze explosie meer op een verwijderde scène uit Morbius dan op een realistische gebeurtenis. Een snelle rookwolk, het geluid van rinkelend glas en de fles is niet meer. Alles verdween.

Het lijkt erop dat het maken van films voor een aantal uitdagingen staat. Hoewel het geen grote teleurstelling is, legt de beslissing van de regisseur om een kleine kortere weg in Obi-Wan Kenobi te gebruiken een groter probleem bloot. Ondanks zijn verwijzingen naar canon en fanservice, legt de show zijn eigen beperkingen bloot als een middenklasse genreserie. Hoewel het nog steeds grootse momenten biedt, zoals de confrontatie in aflevering 3 tussen Obi-Wan en Darth Vader, worden de tekortkomingen van de serie steeds duidelijker.

Maar Disney staat op het punt meer Star Wars-inhoud te produceren, dus het is mogelijk dat dit soort shows de beste zijn die fans kunnen verwachten. Het zou zinloos zijn om de plot van Obi-Wan Kenobi tot nu toe te vertellen, omdat het dezelfde herkauwde elementen deelt die zijn gebruikt als recente toevoegingen aan de Star Wars-franchise. Bovendien leunt de show zwaar op prequel-materiaal, wat geen verrassing is. Ewan McGregor herneemt zijn rol naast terugkerende castleden Jimmy Smits, Joel Edgerton en Hayden Christensen. Christensen speelde eerder Bail Organa en Anakin Skywalker. Hoewel de setting kan verschillen, zijn de beats van het verhaal net zo geruststellend voorspelbaar als toen The Force Awakens de originele cast terugbracht in 2015.

De afgelopen jaren hebben de prequels echter enige verlossing gekregen, vooral onder millennials die zijn opgegroeid met deze films. Obi-Wan Kenobi zit tussen deze twee generaties in, met de rokerige zweeftreinen van Tatooine naast de gepixelde panorama's van Alderaan. Maar de grootste uitdaging van de show in de eerste drie afleveringen is misschien de behoefte van Obi-Wan Kenobi om te vertragen tot het tempo van het kind in de kern. Dit is soms letterlijk: Vivien Lyra Blair is charmant als de 10-jarige Leia, maar haar twee vroege achtervolgingsscènes bewegen zich in een traag tempo, vergelijkbaar met een vertraagde versie van de aftiteling van The Benny Hill Show. Terwijl Leia een monumentale figuur in haar leven wordt, wordt ze hier gereduceerd tot een Force-gevoelige MacGuffin, schijnbaar alleen bestaand om Obi-Wan uit zijn pensioen te halen en hem bewust te maken van het overleven van zijn voormalige leerling na de gebeurtenissen op Mustafar.

Het personage van de jonge Leia, gespeeld door Vivien Lyra Blair, is misschien niet de meest dynamische aanwezigheid in Obi-Wan Kenobi, maar ze dient een cruciaal doel als instappunt voor jongere fans. Dit is belangrijk voor Star Wars uit het Disney-tijdperk, dat een nieuw cohort kijkers moet binnenhalen en tegelijkertijd de oudere generaties moet plezieren. Het succes van The Mandalorian met Baby Yoda toonde de kracht aan van het aantrekken van een jonger publiek, en het tempo van Star Wars Content™ is sindsdien alleen maar versneld. Met nog vier live-actieseries in aantocht, waaronder prequels, karakteraanpassingen en nieuwe creaties, verkent de studio nieuwe uithoeken van de melkweg ver, ver weg.

Het is duidelijk dat de inspiratie voor dit alles slechts één klik verwijderd is op de startpagina van Disney+. Terwijl George Lucas aanvankelijk tv-projecten plande - meer dan 50 uur aan Star Wars: Underworld-beelden blijft ergens op een RAID-array staan - had Marvel-meesterbrein Kevin Feige nodig om aan te tonen dat het DNA van een saga op het kleine scherm kon worden verweven zonder de filmische ervaring op te offeren. Onder de verhalende leiding van Jon Favreau en Dave Filoni lijkt de Star Wars-tak van 's werelds gelukkigste mediaconglomeraat een vergelijkbaar gericht pad voor fans te volgen. Echter, zoals Boba Fett beroemd zei, dingen zijn niet zo eenvoudig. Hoe formidabel het Star Wars-universum ook mag lijken, er zijn nog steeds een paar zwakke punten in de strategie.