De Iraaks-Amerikaanse schilder Vian Sora legt de Hof van Eden en het lang verloren gewaande Assyrië vast
Terwijl chaos aanvankelijk het creatieve proces van Vian Sora voedt, ontstaat er orde door geduld en overleg. De in Irak geboren kunstenaar, nu gevestigd in Kentucky, legde haar proces uit tijdens haar debuut solotentoonstelling 'End of Hostilities' in de David Nolan Gallery in Manhattan.
Aan de muren van de galerij hingen Sora's levendig gekleurde doeken, bespat en gemarkeerd met uitbundige sluiers van groen, roze, geel en helderblauw. Op het eerste gezicht lijken de abstracte werken chaotisch. Maar met gerichte observatie komen geleidelijk delicate vormen tevoorschijn uit de levendige uitbarstingen van kleuren: vogels, schepen, weelderige wetlands. Door nauwgezette verfijning transformeert Sora wanorde in prachtig weergegeven visioenen.
In 'End of Hostilities' zijn de recente schilderijen en werken op papier van Vian Sora te zien, die voornamelijk het afgelopen jaar zijn gemaakt. De tentoonstelling omvat zowel haar dynamische creatieve proces als haar verhalende interesses. Haar werken opereren op twee niveaus, drukken passie uit en vereisen tegelijkertijd rigoureuze precisie. Ze brengt intuïtief spuitverf, acrylverf en pigmentinkt aan in krachtige spatten en vloeiende bewegingen. Door deze materialen te manipuleren met alles wat in de buurt is – sponzen, borstels, spuitflessen, zelfs adem – bouwt ze gelaagde 'palimpsests' van kleur. Later gaat ze nauwgezet in op de verborgen lagen, waardoor de stukken een archeologische intrige krijgen. Vaak worden er vijf of zes werken tegelijkertijd geïnitieerd, maar het kan vele maanden duren voordat elk stuk tot bloei komt. Samen demonstreert de collectie Sora's evenwicht tussen spontaniteit en nauwgezette verfijning.
‘Einde van de vijandelijkheden’ betekent een cruciaal punt in de artistieke reis van Vian Sora. De 47-jarige schilder, geboren in Bagdad in een Koerdische familie, ervoer als volwassene een aanzienlijke vergankelijkheid. Ze woonde in Bagdad, Istanbul, Dubai en Londen en vestigde zich uiteindelijk met haar man in Louisville, Kentucky.
Deze showcase in de David Nolan Gallery markeert haar langverwachte eerste solotentoonstelling in New York, het begin van haar relatie met de prestigieuze galerie. Later deze maand debuteert Sora met een nieuwe solotentoonstelling in The Third Line Gallery in Dubai, een stad die ze liefkozend een thuiskomst noemt. Deze tentoonstellingen demonstreren Sora's immense artistieke prestaties na jaren van ontheemding en nomadisch leven. Ze hebben haar opkomende bekendheid op het internationale toneel stevig gevestigd.
De werken onthullen vaak diep persoonlijke verhalen, geworteld in zowel de tragedies en schoonheid van de Iraakse cultuur als in verduisterde geschiedenissen gevormd door oorlog. In één schilderij, Verdict, doemt een geabstraheerde figuur op die lijkt op een Britse rechter met een gepoederde pruik prominent op, terwijl hij de leiding heeft over ineengedoken vormen. Voor Sora duidt het op ontwrichting en haar voortdurende inspanningen om documenten veilig te stellen die de veiligheid garanderen, waarbij het lot uiteindelijk in handen van de ambtenaren ligt. Door middel van intieme werken wekt ze complexe geschiedenissen weer tot leven, terwijl ze persoonlijke ontberingen verwerkt die ze heeft doorstaan als getuige van de nasleep van de oorlog in haar thuisland.
Naast de harde realiteit van conflicten omvatten de diep kleurrijke werken van Sora in de galerie nog veel meer. Bij nadere inspectie kunnen kijkers een glimp opvangen van vogels, centauren en vruchtbare landschappen die op subtiele wijze in de landschappen zijn verweven. Deze vrolijke, zintuiglijke beelden bevatten overvloedige historische en interculturele invloeden. Sora denkt met veel plezier terug aan haar kindertijd te midden van de rozen en granaatappelstruiken in de tuin van haar grootmoeder in Bagdad. Werken als Oasis IV en Eden bezitten een onmiskenbare pracht. Door momenten van schoonheid uit haar verleden te heroveren, laat Sora zien hoe creatie zelfs uit vernietiging kan voortkomen. Haar rijke visioenen suggereren de hoop dat de veerkracht van de natuur en het vermogen van de mensheid om te genieten de ontberingen toch zullen overleven. Als je vooral naar Eden kijkt, voel je een pracht die alle facetten van het leven overstijgt.
