Ongemerkte LGBTQ+-referenties in Barbie, de film: wat je misschien hebt gemist

Het langverwachte en feestelijke "Barbenheimer"-weekend is voorbij en Greta Gerwigs kaskraker is de ultieme zomerfilm van het jaar. Met een indrukwekkende opening trok de film een gemengd publiek, waaronder vrouwen en leden van de LGBTQ+-gemeenschap, die door het hele land naar theaters werden gedreven. Het succes van de roze Corvette vertoont geen tekenen van vertraging.

Het is duidelijk dat de regisseur en co-auteur Noah Baumbach zich terdege bewust waren van de aantrekkingskracht van de film op queer-toeschouwers, aangezien ze deze op kunstzinnige wijze doordrenkten met campy-humor, een diverse cast en subtiele queer-referenties. Temidden van de heerlijke verrassingen die door de hele film verspreid zijn, heb je bij je eerste kijkbeurt misschien niet alle knipoogjes naar de queercultuur opgevangen. Nu Barbie in de echte wereld is, is het tijd om je te verdiepen in de genereuze homoreferenties, zowel uit als verborgen, in een gedetailleerde (en spoiler alerts!) Analyse.

De tovenaar van Oz inspiratie

De onvergetelijke invloed van de geliefde queer-favoriet, met in de hoofdrol de iconische Judy Garland, is voelbaar in de hele wereld van Barbie. Terwijl het hoofdpersonage van Margot Robbie door Barbie Land vaart in haar roze Corvette, zullen kijkers de lokale bioscoop zien die is versierd met personageposters die reclame maken voor The Wizard of Oz. Bovendien heeft Barbie Land zijn eigen roze stenen weg, een eerbetoon aan de iconische gele stenen weg uit de legendarische film.

In een recent interview onthulde regisseur Greta Gerwig dat oude Hollywood-musicals de inspiratie waren voor de Barbie-film. Ze benadrukte vooral de betoverende liedjes en het decor van The Wizard of Oz, evenals het verhaal in het algemeen.

Maar terwijl zowel Barbie als Dorothy op levendige, kleurrijke reizen van zelfontdekking gaan, die diepe weerklank vinden bij veel queer kijkers, liepen hun wegen aanzienlijk uiteen. Dorothy bevindt zich in een fantastisch rijk, omringd door gelijkgestemde geesten, terwijl Barbie een ogenschijnlijk ideale, eendimensionale wereld verlaat en de mooie tekortkomingen van het mens-zijn omarmt. Deze evolutie voegt een unieke en versterkende dimensie toe aan het verhaal van de film.

De ingewikkelde verhaallijn toont een stereotiepe Barbie die storingen ervaart en overlegt met dokter Barbie die een bezoek aan Weird Barbie, gespeeld door Kate McKinnon, in Barbie Land aanbeveelt. De hoop is om de existentiële crisis te ontrafelen waarmee Barbie wordt geconfronteerd als gevolg van veranderende realiteitskwesties, die hun oorsprong vinden in de menselijke wereld. Om haar problemen op te lossen, stelt Weird Barbie Robbie's personage voor een belangrijke keuze: terugkeren naar haar gewone leven, zich niet bewust zijn van de waarheid over het universum, of kennis omarmen en haar ware zelf onder ogen zien. Deze keuze verwijst slim naar de iconische rode pil/blauwe pil-allegorie uit de Wachowski's actieklassieker uit 1999, The Matrix. Maar in dit geval wordt onwetendheid gesymboliseerd door een klassieke Barbie-hak, terwijl kennis wordt vertegenwoordigd door het lesbische schoeisel, de eenvoudige Birkenstock.

Aanvankelijk kiest Barbie ervoor om in onwetendheid te blijven, maar de illusie van keuze verdwijnt uiteindelijk. Ze moet onvermijdelijk haar Birkenstock-lot accepteren en haar authentieke zelf onder ogen zien. Hoewel geen enkele schoen inherent homo kan zijn, laat de film een intrigerende subtekst achter.

In de aangrijpende conclusie van de film trekt Barbie, nu volledig mens, roze Birkenstocks aan terwijl ze naar haar afspraak met de gynaecoloog gaat, vermoedelijk om haar gloednieuwe vagina te laten controleren. Dit oprechte moment resoneert met de ervaringen van transvrouwen die een operatie hebben ondergaan en voor het eerst de dokter hebben bezocht, waarbij ze hilarisch bekend terrein in het verhaal vonden.

Last but not least, onder de groeiende lijst van casual lesbische nietjes in de Barbie-film, speelt het iconische nummer "Closer to Fine" uit 1989 van de queerband The Indigo Girls een belangrijke rol als een terugkerend muzikaal richtsnoer. Tijdens haar vertrek uit Barbie Land zingt de hoofdpersoon het geliefde lied. Later in de film doen haar nieuwe menselijke vrienden Gloria en Sasha mee, in harmonie met de krachtige teksten. De aanwezigheid van het nummer versterkt de LGBTQ + -representatie van de film nog meer.

Om deze verrukkelijke opname te versterken, draagt de met een Grammy Award bekroonde lesbische singer-songwriter Brandi Carlile bij aan de deluxe editie van de Barbie-soundtrack met haar opmerkelijke cover van "Closer to Fine". In een hartverwarmende samenwerking zingt ze samen met haar vrouw, waardoor ze een echt speciaal en feestelijk muzikaal moment creëert dat weerklank vindt bij een vreemd publiek.